Ilana

Na het ongeluk was mijn toekomstbeeld weg. Ik had geen dromen en doelen meer. Nu ben ik elke dag met kunst bezig.

Als kind was Ilana nooit bezig met kunst. Ze was echt een paardenmeisje. ‘Mijn dagen bestonden uit paarden en mijn toekomst was gericht op paarden.’ Tot 2014. Toen liep ze hersenletsel op door een ongeluk met een paard. Ze kon helemaal niets meer en moest lang revalideren.

In het revalidatieoord schilderde ze ooit een keer met aquarel. ‘Maar dat heb ik lachend in de prullenbak gegooid, zo van: nou dit gaat hem dus echt niet worden.’ Later ging ze naar dagbesteding, en kwam ze weer in aanraking met kunst. Ze schilderde daar met acrylverf. Ilana: ‘Dat werkt echt veel fijner. Het zijn duidelijke kleuren en je kunt er ook weer overheen schilderen. Bij aquarel kun je niets fout doen, krijg je geen herkansingen. Bij acryl wel. Tegenwoordig werk ik voornamelijk met olieverf en dat is nog fijner; je kunt er veel langer in doorwerken.’

Inspiratie uit iets kleins

Inspiratie en nieuwe ideeën ontstaan bij Ilana vaak vanuit iets kleins. Tijdens een cursus merkte ze bijvoorbeeld hoe fijn het is om te boetseren naar model. Ilana: ‘Daarom plaatste ik een oproepje op Instagram. Ik had er niet veel van verwacht, want ‘wie wil nou hier komen en haar kleren voor mij uittrekken?’ Maar een vriendin van vroeger reageerde en zij werd mijn eerste model.’

Al pratend met haar vriendin kwam Ilana op het idee om een serie beelden te maken, om te laten zien dat alle vrouwen anders zijn. ‘In de media zie je alleen perfecte modellen, en eigenlijk nooit gewone vrouwenlichamen. Ik wil vrouwen helpen hun lichaam te accepteren. Via mijn beelden zien zij zichzelf eens door de ogen van een ander.’  Er zijn inmiddels 20 vrouwen uit het hele land die willen meewerken en al zeven beelden klaar.

Niet aangeboren hersenletsel

Daarnaast werkt Ilana aan een serie schilderijen van mensen met niet aangeboren hersenletsel. ‘Ik wil laten zien wat het is om hersenletsel te hebben. En ik wil de positieve dingen laten zien: hoe sterk die mensen zijn en waar zij kracht uithalen.’

Ilana is dankbaar dat zij iets kan met kunst. Ze merkt ook op dat het goed is voor de hersenen. Bij alles wat ze doet krijgt ze meer hoofdpijn, maar als ze kunst maakt, blijft het stabiel.  ‘Door mijn hersenletsel kan ik niets nieuws meer leren. Ik sla niets meer op. Dat geldt voor alle gebieden, behalve voor kunst. Daarin leer ik nog steeds nieuwe dingen.’

Het allerbelangrijkste voor Ilana is dat zij dankzij kunst niet depressief geworden is. ‘Na het ongeluk was mijn toekomstbeeld weg. Ik had geen dromen en doelen meer. Nu ben ik elke dag met kunst bezig en heb ik een nieuwe toekomstdroom: een eigen atelier en mijn brood verdienen met mijn kunst.’

Bekijk het werk van Ilana via: https://ikbenilana.nl/

Fotografie: Sanne Donders