Ruud

Aan iedereen die iets nieuws wil leren raad ik aan: blijf zoeken en experimenteer!

Glasblazer Ruud Snakenborg won de ikoon-challenge voor Flevoland met zijn vaas 'Bloem'. Jurylid Thijs Boontjes: "Wat leuk om deze ambacht in actie te zien. De edele kunst van het glasblazen met een zeer geslaagd resultaat. Ik ben jaloers op deze kunde en op zo’n leuke hobby."

“‘Bloem’ is een vaasje van geblazen glas op een houten stronk. Bij dit ontwerp is gebruik gemaakt van de zogenoemde ‘roll up’-techniek. Daarbij worden meerdere plaatjes glas op elkaar gelegd. Door hitte uit een voorverwarmde oven gaan die plakken. Met een blaaspijp haal je het uit de oven, waarna je het in een kokertje buigt, in de vorm van een toiletrolletje. Daarna blaas je het uit tot bijvoorbeeld een vaasje. Het is een enorme overwinning als dat lukt.

Van oudsher ben ik zelfstandig schilder en glaszetter. Omdat we net een erkend leerbedrijf waren geworden, hadden we als dank onze studenten een cursus glas-in-lood aangeboden. Dat was ongelofelijk leuk. Ik werd enorm door het materiaal gegrepen. In 2008 ben ik de basisopleiding glasblazen gaan doen bij Stipglas in Tilburg, onder leiding van Philip van Boxtel. Toen volgden meer cursussen glasblazerij, onder andere in Duitsland en in België.

Tien passen achteruit

In het begin mislukt zo’n beetje alles. Bij glasblazen is het tien passen achteruit en eentje naar voren. Om het te leren moet je er constant mee bezig zijn. In het begin sloot ik me wel eens een paar dagen op in een bed & breakfast in de buurt van mijn opleiding om er onafgebroken aan te kunnen werken. Toen ben ik me gaan verdiepen in een zelfbouw-oven die 1150 graden Celsius aan kan.

Nu heb ik een eigen oven in ons atelier. Normaal gesproken bezoeken we markten en evenementen. Dan schroef ik de oven los en zet die in ons busje. Behalve de oven zijn ook andere benodigdheden zoals een werkbankje, steunen en tafels zelf gebouwd. Alles is zodanig compatible dat ze in de bus zijn te vervoeren en op locatie gemakkelijk weer op te bouwen.

Nooit alleen

Glasblazen kun je nooit alleen, dat doe je met z’n tweeën. Het is een proces dat nogal nauw luistert. Mijn vrouw, Gerrie Bouma, helpt me daarbij. Zij heeft ook iets met glas, want ze doet aan ‘bead making’. Met een brander verhit ze glasstaafjes, die ze vervolgens over rvs-staafjes heen buigt en dan tot kralen of andere kleine objecten vormt.

Samen geven we regelmatig presentaties en mini-workshops. In korte tijd leer je hoe je een mooi stuk glas uit de oven kunt maken. Begin 2020 was de hele agenda volgepland, maar nagenoeg niets daarvan is doorgegaan. Behalve deelname aan de Tour of Art in Flevoland. De setting hadden we aangepast: een beeldentuin bij ons Atelier. Ik hoop dat we binnenkort weer door Nederland en België kunnen trekken.

Kneepjes

Het gebeurt nogal eens dat gaandeweg het proces iets anders ontstaat. Maar uiteindelijk krijg je de kneepjes te pakken. Het is gaaf om te kijken welke technieken en mogelijkheden je nog meer kunt loslaten op bijvoorbeeld een bol van glas. Zo heb ik in opdracht van iemand de as van een overleden huisdier verwerkt in een glazen object. Heel mooi om te doen. En voor de gemeente Dronten heb ik schalen gemaakt. Onlangs kreeg ik een uitnodiging om mijn glaskunst te laten zien op een tentoonstelling in Bulgarije.

Via Facebookgroepen en andere sociale media heb ik contact met gelijkgestemde hobbyisten. Het zijn grote bronnen van inspiratie voor me. Net als het tijdschrift Glass. Zodra het weer kan bezoek ik ook graag tentoonstellingen. Inmiddels weet ik zo veel van glasblazen af dat ik erover denk om scholing aan te bieden. Dat lijkt me heel gaaf. Daarover ben ik in gesprek met Kunstlink. Deze organisatie biedt daarbij ondersteuning en bemiddeling.

Ontdekkingsreis

Glasblazen is een geweldige ontdekkingsreis. Het dwingt je om jezelf te blijven verbeteren en technieken te ontdekken. Veel tijd gaat uit naar onderhoud, aanpassingen van de ovens en het doen van proefjes. Het glasontwerp dat ik wil maken vraagt soms om gereedschap dat er niet is. Daarom maak ik veel gereedschap zelf. Dat stel ik samen uit oude tools. Voordat je het weet is de dag alweer voorbij. Ik kan er helemaal in opgaan.

Aan iedereen die iets nieuws wil leren raad ik aan: blijf zoeken en experimenteer! Raap de moed bij elkaar en kijk in de volle breedte om je heen. En als het even niet lukt: gooi wat borden kapot en begin gewoon weer opnieuw.

Fotografie: Sanne Donders